Διοργανώτρια ομάδα: Tο Σόι μας
Νικήτρια ομάδα: Τσαχπινομπιρπιλιάρηδες
Ο θησαυρός του Barbarosa
Πειρατικό ήταν το θέμα του 2ου κυνηγιού θησαυρού που οργάνωσε η ομάδα Το Σόι μας το τριήμερο 30-01-2004 έως 01-02-2004. Το παιχνίδι ξεκίνησε να ετοιμάζεται από τον περασμένο Ιούλιο και εμπνεύστηκε από το πειρατικό [τουριστικό] καράβι που είδαν οι διοργανωτές να επιστρέφει από μια εκδρομή του.
Βασίστηκε στην ιδέα της ισοπέδωσης το 1538 από τον κουρσάρο Barbarosa του Castello di Millopotamo [κάστρο του Πανόρμου. Αυτό το γεγονός πήραν οι διοργανωτές και έστησαν τον μύθο του Αλή του Σαρακηνού που κατέληξε να ζη στην περιοχή του Γεροποτάμου και να αφήνει τα χνάρια του [γρίφους] για τους σημερινούς κυνηγούς.
Δεκαοκτώ ομάδες με 1000 κυνηγούς έδωσαν το παρόν ξεκινώντας τις περιπέτειες τους την Παρασκευή 30-01 στο χορό των ομάδων του κυνηγιού στο κέντρο Αποσπερίδα στην Σκεπαστή. Εκεί λύνοντας το ζητούμενο δύο μαντινάδων βρήκαν κάτω από το τραπέζι τους το φάκελο με τα πρώτα στοιχεία του παιχνιδιού.
Από εκεί ο Σαρακηνός Αλής τους προσδιόριζε την επόμενη συνάντηση, των αρχηγών των ομάδων , το πρωινό της Κυριακής 01-02 στις 10.00 το πρωί στο Δημαρχείο.
Το παιχνίδι της Κυριακής:
To πρωινό της Κυριακής οι διοργανωτές έκλεισαν τους αρχηγούς των ομάδων σε ένα δωμάτιο του Δημαρχείου. Οι αρχηγοί έπρεπε να συνεργαστούν και να λύσουν ένα σταυρόλεξο που έδινε τις λέξεις << που είναι το κλειδί; >> Οι διοργανωτές είχαν κρύψει στο χώρο 11 διαφορετικά κλειδιά από τα οποία μόνο το ένα ήταν το σωστό. Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφεραν να βγουν και να αποδράσουν… Σημειωτέον ότι όλη η διαδικασία ήταν σε ζωντανή μετάδοση έξω από το χώρο στα υπόλοιπα μέλη των ομάδων με ήχο και εικόνα από ένα προτζέκτορα. Βγαίνοντας οι αρχηγοί λάμβαναν από τους διοργανωτές τον πρώτο γρίφο :
To πρώτο κομμάτι της ιστορίας με τα λόγια του πειρατή Μπαρμπαρόσα να μονολογεί ότι κανένας δεν κατάφερε με μονιμότητα να εξασφαλίσει το ύψιστο αγαθό δηλαδή την υγεία, έστελνε τις ομάδες στο Κέντρο Υγείας Περάματος.
- Το δεύτερο μέρος της αφήγησης κατέληγε στο παλιό σπίτι του Αμερικάνου, κατοίκου του Περάματος, όπου ο δρόμος είναι ποιο φαρδύς και σήμερα στην θέση του είναι καφενείο.
- Στο τρίτο μέρος της ιστορίας με την ρήση << Τι επάγγελμα είναι τούτο, άλλο να μαθαίνεις και επειδή πιστεύεις σαλατάς να βγαίνεις>>, οι ομάδες κατέληγαν στο παλιό μανάβικο του Νίκου Περακάκη [αριστερός δάσκαλος που δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα του].
- Τέταρτο μέρος της ιστορίας και η αναφορά σε τρεις επιλογές οι οποίες πάντα τον γύριζαν πίσω, η κατάληξη της ήταν στο νέο δρόμο προς το Πέραμα πριν την νέα γέφυρα, στην πινακίδα προς Μελιδόνι, Πέραμα, Ανώγεια.
- Πέμπτο μέρος ένα ακόμα κείμενο της ιστορίας με αναφορά σε ένα κατάσκοπο που ευχαρίστως ο καπετάνιος θα τον πέταγε στην θάλασσα, είχε κατάληξη την τελευταία κατοικία του Βασιλάκη του Βούλγαρου.
- Έκτο μέρος της αφήγησης με κατάληξη την ακαταλαβίστικη γραμματοσειρά ΖΒΚΛΟΑΣΡΠΕΔΗ αφαιρώντας τα γράμματα που ήταν περιττά έβγαινε η λέξη ΚΑΠΗ.
- Ένα ακόμα μικρό κομμάτι της αφήγησης που αναφέρονταν ότι η του οίκου και της τροφής είναι κρατική υπόθεσης είχε σαν κατάληξη το παλιό Οικοτροφείο [σήμερα 2004 καφετέρια Μεταξάκη].
- Στο όγδοο μέρος της ιστορίας εν μέσω τροφίμων και ποτών που βρίσκονταν στο αμπάρι του πλοίου, το παλιό καλό ρούμι με παραλλαγμένη την μάρκα του, μας παρέπεμπε στις παλιές αποθήκες της Ένωσης.
- Κατόπιν δόθηκε στις ομάδες ένα σακουλάκι με αλάτι. Η λύση ήταν το παλιό μονοπώλιο αλατιού στο Πέραμα.
- Τον γρίφο αυτόν οι ομάδες τον έπαιρναν πάνω σε διαφάνεια. Έπρεπε να τοποθετήσουν το τρίγωνο που υπήρχε πάνω στην διαφάνεια, επάνω σε χαρτί που τους είχε δοθεί την βραδιά του χορού. Η κατάληξη ήταν στο σπίτι του Αλέξανδρου Πολυχρονάκη στο Χάνι του Αλεξάνδρου.
- .<<Θα ζήσει κανείς ή δε θα ζήσει;>> Μια ατάκα από θεατρικό έργο του Σαίξπηρ έστελνε τις ομάδες στο αμφιθέατρο μπροστά από το Δημαρχείο.
- Μια παλιά ιστορία του καπετάνιου με κλειδί προσδιορισμού << εις το βουνό εκεί ψηλά μια οικία ερημική..>> οδηγούσε τις ομάδες στο δρόμο προς το Χουμέρι σε ένα σπίτι με θέα προς το Γήπεδο Περάματος.
- Στο επόμενο μέρος της αφήγησης του Αλή μαθαίναμε ότι ο ήρωας μας ήταν ο μοναδικός εγγράμματος στο καράβι. Καταλήγαμε στο Δημοτικό Σχολείο Περάματος.
- Κι αν ένας νους υγιείς πρέπει να φροντίζει και να είναι σε αθλητική φόρμα. Μια Ρότα πορείας 50×100 μας προσδιόριζε για την επόμενη στάση μας το Γήπεδο του Περάματος, προφανώς γιατί ο ήρωα μας είχε νοσταλγήσει τις αθλητικές δραστηριότητες.
- Κι αν ο προηγούμενος γρίφος κατέληγε σε μια από τις χαρές της ζωής ο επόμενος ήταν η αποστροφή και η κατάληξη της. Με μια νέα ιστορία γνωρίζαμε για τους πτεροφόρους, που κληροδότησαν το τόπο τους στους επόμενους, καταλήγαμε σ τον Αι Γιάννη στο νεκροταφείο των Αγγελιανών.
- Στη συνέχεια της ιστορίας με μια περιγραφή ξεφαντώματος με την λέξη κλειδί <<Γιασεμιά>> που προέκυπτε από σύνθεση συλλαβών καταλήγαμε στην παλιά ταβέρνα Μούντης στο Πέραμα.
- Ακολουθούσε μια ακόμα ανάμνηση από ένα σκίτσο ζωγραφικής του πειρατή που κάτι που έμοιαζε μα ψάρι είχε ζωγραφίσει είχε σαν λύση την Γέφυρα του Περάματος το ξύλινο πάτωμα της έχει σχέδιο ψαροκόκαλο.
- Η επόμενη στάση μας ήταν εν μέσω μιας δημοτικής απόφασης, σε μια παλιά καρότσα στο δρόμο του Γυμνασίου που ο ιδιοκτήτης όφειλε να απομακρύνει.
- Γρίφος Θησαυρού: Το τέλος της διαδρομής και της ιστορίας του ήρωα μας. Η αφήγηση στην τελευταία επιστολή κατέληγε<< Γιατί να το θυμάσαι ότι ο θεός ακόμα και εκτός έδρας, έχει ρίζα που όχι μόνο δεν ξεραίνετε μα κρύβει θησαυρό>>. Ο θησαυρός, ένα μπαουλάκι με σοκολατένιες λίρες ήταν κρυμμένο στο παλιό πέτρινο εικονοστάσι, δεξιά του παλιού κέντρου διασκέδασης Αριάδνη στου << Πούπη>> την στροφή. Ήταν ακριβώς στην ρίζα του εικονοστασίου με τους Τσαχπινομπιρπιλιάρηδες να τον ξεθάβουν και να σημειώνουν την πρώτη τους επιτυχία στο θεσμό. Ακολούθησαν ξέφρενοι πανηγυρισμοί των νικητών σε Πέραμα και Αγγελιανά δίνοντας παράλληλα όλοι ραντεβού το 2005 στο επόμενο παιχνίδι.
Πηγές πληροφοριών- βιβλιογραφίας:
- Εφημερίδα Ρέθεμνος 07-02-2004, Αθηνά Ε. Πετρακάκη
- Εφημερίδα Ρεθεμνιώτικα Νέα 05-02-2004
- Εφημερίδα Κρητική Επιθεώρηση 03-02-2004
- Αρχείο ομάδας Το Σόι μας
- Αρχείο ομάδας Στραβά Κουλούκια
